در ازل پرتو حسنت زتجلی دم زد                     عشق پیدا شد و اتش به همه عالم زد

جلوه ای کرد رخت دید ملک عشق نداشت       عین اتش شد ازین غیرت و بر ادم زد

عقل میخواست کزان شعله چراغ افروزد           برق غیرت بدرخشید و جهان بر هم زد

مدعی خواست که اید به تماشاگه راز             دست غیب امد و بر سینه نامحرم زد

دیگران قرعه قسمت همه بر عیش زدند           دل غم دیده ما بود که هم بر غم زد

جان علوی هو پس چاه زنخدان تو داشت         دست در حلقه ان زلف خم اندر خم زد

                             حافظ آنروز طرب نامه عشق تو نوشت

                             که قلم بر سر اسپاب دل خرم زد

پ.ن: شب یلدا توی یه مراسم برای وبلاگنویسان بودم یه فال گرفتم این شعری که بالا نوشتم توش بود! به نظرم جالب اومد گفتم اینجا بنویسم!

پ.ن2: بعضی مراسم حقیقی با کسانی که توی دنیای مجازی وبلاگ میشناسم برام جالبه! شب یلدای خوبی بود!

نوشته های دیگران ()