توی این روزا همه چیز نوع امروزی به خودش گرفته! از جمله تفریحات من که بعضی وقتا رنگ خشونت به خودش میگیره! خیلی وقتا هم کاملا مسالمت امیز قضیه حل میشه و به هیچ فردی اسیب خاصی نمیرسه!

همونجور که همه میدونید در پرتو عنایات اخیر تقریبا امکانات به حد صفر رسیده! از جمله اس ام اس ها که همچنان قطع هستن و خط ها که بیشتر ساعت ها مشکل دارن و بیرون رفتن که با خشونت همراه میشه و ....

اول از همه میگم که من اصلا هوادار و طرفدار این دولت نیستم! ولی انصافا کدوم از این حرکات به نتیجه مطلوب همه میرسه؟ ایا واقعا با اسیب رسوندن به امبولانس که چند نفر مجروح که میتونه هر کدوم از دوستای خودمون باشه به کجا میخواهیم برسیم؟؟؟؟ یعنی ما با مجروح هایی که مثل خودمون و از طرفدار های ... هستن مشکل داریم؟ برای خودمون یکم دلسوز باشیم!

امتحانات دانشگاه هم که به حول و قوه الهی عقب افتاد و همه امکانات و امتحانات دست به دست هم دادن که من دوران علافی رو با موفقیت طی کنم! از همه واقعا ممنونم!

کم کم به روزای سخت و پر از دلشوره کنکور نزدیک میشیم! امروز که اخبار رو مرور میکردم یاد 1 سال پیش افتادم! پارسال این موقع خدا میدونه چه حس و حالی داشتم! ولی الان که فکر میکنم میبینم اون سال یکی از بهترین سال های دوران زندگیم بود! همه اتفاقات با اینکه باب میل نبود ولی همشون به خاطره تبدیل شد! بهترین خاطرات رو از اون دوران دارم!

برای همه دوستان و فامیل و همه کسایی که امسال کنکور دارن ارزوی موفقیت میکنم! ایشالله همگی قبول بشید! البته بازم تاکید میکنم که شیرینی بنده هم فراموش نشه!

امسال قرار شده من به عنوان مراقب از طرف دانشکده توی کنکور باشم! احساس  خیلی خوبی دارم که میتونم با حضورم خیلی از خاطرات سال گذشته رو زنده کنم!

پ.ن: خیلی وقت بود اینجا ننوشته بودم! نمیدونم چرا اصلا حس و حال نوشتن نداشتم! الانم به طور کاملا اتفاقی قصد نوشتن کردم!

تا بعد...

خدانگهدار همگی...

نوشته های دیگران ()